Hepimiz yüzlerce insan tanıyoruz, ben de dahil, hatta binlerce. Daha doğrusu öyle olduğunu sanıyoruz. Aslında hiç kimseyi gerçekten tanımıyoruz. ‘Tanıyorum’ dediğim o kadar çok insandan kazık yedim ki… Bu aydınlanmaya böyle ağır bedeller ve tecrübelerle ulaşabildim. Gerçekten tanıdığımız en fazla bir avuç insandır. İşte tam da bu yüzden, bu bir avuç insan için yaşamaya devam…
Az önce Televizyondan netflix açmış film izliyordum. Normalde direkt televizyonu kapatırdım ama o an sadece netflixten çıktım. Zaten televizyon izleyen biri değilim. Böyle bir ülkede ne izlenebilir ki!.. Neyse… Bir reklama denk geldim, okul malzemeleriyle alakalı. Önce bir tane, sonra bir tane daha anı geldi aklıma… Çocukluk anısı… 1. yada 2. sınıfta resim dersinde çizdiğim…
Ben haklı olmak değil, mutlu olmak istiyorum…
Bugün aklıma geldin, öyle birden bire… Fotoğrafına baktım, gözlerim karardı… Biraz başım da döndü. Öyle ki ne gözlerim ne de zihnim istemiyor seni… Sadece kalbim…
İnsan bişelerde başarılı olmalı. Boş durma… Başarısız olcağını bilsende aklına başka bişe gelmiyosa yap… Düş! Kaybet! Başarısız ol! Ama boş durma, denemekten asla vazgeçme. Sürekli başarısız olduğun bişeyde elbette bir gün başarılı olacaksın… Aklına başka fikir gelirse ona da çabala. Nolur dene… Lütfen vazgeçme, hep dene! Sen başarısız değilsin, hayat çok zor…
Beni ağlatmak zordur. Duygusal bir yapıya sahip olmama rağmen kolay ağlayabilen biri değilimdir. İçiniz dolupi taşar da “Ah bi ağlasam…” dersiniz ya… Sonra bir film izlerken, bir sahne gelir. Öyle şeyler hatırlatır ki… Tutamazsın işte gözyaşlarını… Yine o lanet gururuna teslim olmak istersin de içinden gelir ya… Tutamazsın gözyaşlarını… Sadece salıverirsin. Onlarda sessiz bir çığlık…
Tamam, okey. “Ben bu oyunu kaybettim” diyip, bunu kabullenip yeniden başlasak? Olmaz dimi… Olmaz. Her lanet olası güne “yoruldum!” diyerek başlamasak olmaz!.. İyi ama kimse bana “bu oyunu oynamak istiyo musun?” diye sormadı! Ben çok yoruldum. Yaklaşık 6 aydır uyku düzenim yok. Ve bahsettiğim sadece gece uyuyamamak değil. 24 saat ile 36 saat arası uyanık…
Herşey koronavirüsün Türkiye’de ortaya çıkmasıyla başladı. Ben haftalarca herkes gibi dışarı çıkmadığım için farklı uygulama ve sitelerden sipariş vererek gıda ve diğer ihtiyaçlarımı karşılamaya çalışan MİGROS adlı organize dolandırıcılık örgütünün ağına düşmüş biriyim. Kullandığım diğer uygulama ve sitelerde yoğunluk olması ve sipariş almamaları nedeniyle MİGROS Hemen uygulaması üzerinden sipariş verdim. Tarih 30 Mart’tı. Sipariş verdiğim…
Sonunda daşardım… Bir kaç damlada olsa ağladım… İçtim. Sarhoş oldum. Ağladım. Kendime, geçmişime, geleceğime… Hepsine ağladım bu gece…. Aslında yazmayacaktım. Değerli bi arkadaşım sayesinde yazıyorum bu satırları… Gözlerimi ve diğer duyu organlarımı zor kontrol ederken yazıyorum size. Hıçkıra, hıçkıra ağlamak isterdim. Olmadı yine… Ben artık eminim hayatımda hiç bişey düzgün olmayacak. Ben bu lanet yere…
Burada alıntı yok çünkü bu yazı korumalı.